Rozdział I ''Czerwona Piłeczka''

  Pierwszy rozdział -początek mojej historii dedykuję dwóm osobom :

 - Hani ,za przepiękny szablon i za nią samą <3
 i
-Ignis ,bo męczyła mnie chyba przez dwa tygodnie  o ten blog  :*

  Tom leżał na twardym materacu ,wpatrując się ze złością w biały i lekko zapleśniały w niektórych miejscach sufit. Metalowe  pręty łóżka wbijały mu się w boleśnie w posiniaczone ciało ,ale to ignorował . Przez całe życie znosił to łóżko ,te pręty ,ten pokój ,więc czemu nie miałby ich znosić jeszcze kilka lat? W rękach ściskał i obracał małą czerwoną piłeczkę - jedyny kolorowy kontrast w czarno-szaro-białym pomieszczeniu. Każde dziecko na jego miejscu płakałoby ,ale on tylko leżał . Nie był smutny. Już jako malec przyzwyczaił się do samotności , bólu ,straty . Zza drzwi słyszał jak jego rówieśnicy krzyczą i szlochają ,wołają rodziców i chcą jeść . Nie uważał tego za żałosne .Wiedział ,że to strata czasu ,ale zazdrościł tym małym ,opuszczonym przez wszystkich duszyczkom ,błąkającym się i nie wiedzącym co zrobić z życiem . Przynajmniej potrafiły jeszcze tęsknić , kochać . Tom już dawno uświadomił sobie ,że nie ma serca. Tam gdzie powinien czuć łomotanie ,albo chociaż ból na myśl o przeszłości nie czuł nic. Smutne.  W dodatku tak często opiekunki i nauczycielki powtarzają mu ,że jest zły i bezużyteczny ,że już dawno zaczął się z tym zgadzać . Wykonywał polecenia jak robot ,nie pytając  o nic i nie protestując. Nie kłócił się z nikim ,ale też nawet nie rozmawiał. Nie miał przyjaciół ,ani nikogo bliskiego. Wszystkie niewypowiedziany myśli i pomysły kłębiły się w jego głowie ,z czasem stając się coraz mroczniejsze.  Oswajał się z myślą ,że jest zły i kierował się tą ścieżką w życiu nawet jako dziecko . Popatrzył na czerwoną piłeczkę ze sztucznej skóry . Jego pierwszy raz kiedy złamał zasady. Kiedy wyzbył się moralności i  przeciwstawił się swoim przyzwyczajeniom.

Dzień jak co dzień. W czasie śniadania jeden z nadętych dzieciaków ,którym rodzice zostawili mnóstwo pieniędzy obrzerał się i podrzucał czerwoną cenną piłeczką ,smiejąc się z dziewczynki ,która płakała z głodu i wyczerpania.Po jakimś czasie oświadczył ,że ma dość jej jazgotu ,lecz dziewczynka jeszcze bardziej krzyczała dławiąc się łzami . Uderzył ją raz ,potem drugi . Z początku Tom ignorował to ale z czasem miał wrażenie ,że powinien był coś zrobić  . Zareagować ,obronić pokrzywdzoną ,która krzyczała leżąc już na podłodze i starając się unikać ciosów i kopnięć bogatego idioty. 

 Tom westchnął i podchodząc  do  chłopaca schwycił go za ramię. Ten upuścił piłeczkę ,którą przez cały czas trzymał w ręce i odwrócił się do niego. Chwilę potem Tom ujrzał grubą pięść zbliżającą się do jego twarzy. Poczuł potworny ból pod okiem, ale  nie przejął się tym i nie krzywdząc chłopca uniknął kolejnego ciosu zbliżając się do dziewczynki . Kolejne uderzenie zatrzymało go i zwaliło z nóg . Wpół leżał na zimnej kamiennej posadzce ,podpierając się rękami i poczuł metalową podeszwę w okolicach brzucha. Zabolało. 

Wstał szybko unikając jednego na kilkanaście ciosów i odepchnął chłopca. 

Na stołówce zapadła cisza . Zamilkła nawet płacząca dziewczynka . 

-Proszę ,proszę nasz Milczek się stawia ? Taki jesteś odważny ! Zobaczymy na ile ta twoje odwaga ci pomoże  !

Zignorował zaczepkę i stał zasłaniając dziewczynkę ciałem.

Bogaty chłopiec był w Sierocińcu kimś ważnym. Szanowanym ,nikt mu się nie sprzeciwiał. Tom oczywiście o tym nie wiedział ,bo nie rozmawiał z nikim ,ani nikim się nie interesował. 

Teraz stał na przeciwko wysokiego ,dobrze ubranego i naprawde wściekłego bogacza .  Nie bał się. 

Chłopiec zamachnął się na niego ,ale Tom uniknął uderzenia i  jeszcze raz popchnął chłopca. Tamten już szykował się do następnego ciosu. Tom poczuł tak nagłą i silną złość ,że prawie kipiał negatywną energią . 

Chciał uderzyć napastnika ,powalić go na kolana i kopać do utraty przytomności . W ułamku sekundy podbiegł dwa kroki do przodu i jego pięść z prędkością światła zderzyła się z twarzą chłopca. Wydawało mu się ,że ujrzał dziwny czerwony błysk i chwilę potem zobaczył  jak bogacz leży na drugim końcu pomieszczenia wciśnięty między połamane deski jednego ze stolików. Teraz nie było na sali słychać nic. 

Wszystkie dzieciaki patrzyły się ze strachem ,czasem podziwem na Toma ,który zastanawiał się co się stało. 

To on zrobił ? 

Spowodował ,że pięćdziesięciokilogramowy dzieciak przeleciał dziesięć metrów od jednego  uderzenia ? 

Tom szybko przybrał maskę nonszalancji i odwrócił się do dziewczynki. 

Pochylił się nad jej czerwoną ,zapłakaną twarzyczką i podał jej dłoń . Po chwili wahania  dziewczynka chwyciła ją rumieniąc się jeszcze bardziej. Spojrzała mu w oczy i  nic nie mówiąc patrzyła tak na niego ,wciąż trzymając jego rękę. 

Tom też jej nie puszczał. Przyjrzał się jej . Miała piękne długie co pasa ,choć trochę poplątane włosy w kolorze  mahoniu . Ni to brązowe ,ni to czarne. Jej skóra była równie blada jak jego ,co nie było dziwne ,gdyż w Sierocińcu rzadko mieli okazję wychodzić na dwór. Była niższa od niego o połowę głowy i znacznie drobniejsza. Wyglądała na około osiem lat . Tom był rok starszy od niej .  Miała ładną ,choć wychudzoną twarzyczkę z drobnym nosem ,ładnymi różowymi ustami i okrągłymi ,dużymi zielono-szarymi oczami  .

Tom skinął jej głową ,nie uśmiechając się choć bardzo by chciał. Nie umiał się uśmiechać. Nigdy tego nie robił i nikt nie pokazał mu jak to się robi . Dziewczynka wyglądała na oczarowaną i w jednym czasie oboje puścili swoje dłonie . Tom odwrócił się i podniósłszy z ziemi czerwoną piłeczkę wyszedł z jadalni pozostawiając za sobą milczących rówieśników , nieprzytomnego bogacza i  patrzącą za nim wygłodzoną dziewczynkę .

o~*~o

Króciutki wstęp do życia Toma .